Dawne miasto, obecnie wieś gminna (880 mieszkańców), położona na pograniczu Wzgórz Lewińskich i Pogórza Orlickiego, u zbiegu Klikawy (Bystrzej) i Wyżnika.
Miejscowość położona jest przy linii kolejowej Kłodzko – Kudowa-Zdrój i drodze nr 8 Wrocław – Kłodzko – Praga, która biegnie obwodnicą. Lewin stanowił dawniej centrum tzw. Czeskiego Zakątka Ziemi Kłodzkiej, zamieszkanego przed 1945 r. w dużej mierze przez ludność czeską.
Lewin Kłodzki powstał jako czeska osada handlowa na starym trakcie, biegnącym przez Przełęcz Polskie Wrota, którym już w starożytności biegła jedna z odnóg szlaku bursztynowego. Osada wzmiankowana była w 1213 r., ok. poł. XIV w. posiadała już prawa miejskie. Miasto zniszczyli w 1428 r. husyci, spalono też wtedy zameczek, znajdujący się na górującym od północy nad Lewinem wzgórzu Gródek. Po odbudowie Lewin wszedł w 1477 r. w granice hrabstwa kłodzkiego, wraz z całym państewkiem feudalnym z ośrodkiem na pobliskim Zamku Homole. Państewko to zlikwidowane w 1595 r. W XVIII w. rozwinęło się tkactwo lnu, w mieście odbywały się także targi płóciennicze. W 1772 r. miał miejsce wielki pożar, z czasów odbudowy pochodzi spora część domów w rynku z dawnym ratuszem i pałacem miejskim. W 2. poł. XIX w. w Lewinie Kłodzkim powstały niewielkie zakłady przemysłowe, produkujące czekoladę i pończochy oraz szlifiernie kryształów. W latach 1905 doprowadzono linię kolejową z Kłodzka do Kudowy-Zdroju, jednak ze względu na uwarunkowania terenowe stacja powstała 1,5 km od rynku. Miasto zachowało czeską nazwę Lewin, dopiero hitlerowcy zmienili ją w 1939 r. na Hummelstadt, pochodzącą od Zamku Homole. Po włączeniu do Polski wrócono do poprzedniej nazwy, jednak w 1946 r. Lewin Kłodzki utracił prawa miejskie. W latach 1946-57 i pod koniec życia mieszkała tu znana piosenkarka Violetta Villas. W 2020 r. w budynku ośrodka kultury utworzono poświęconą jej izbę pamięci.
Przystanek Lewin Kłodzki znajduje się na zbudowanej przez Pruskie Koleje Państwowe w 1890 r. linii Kłodzko – Szczytna, przedłużonej w 1902 r. do Dusznik-Zdroju i w 1905 r. do Kudowy-Zdroju.
W latach 1998-2000 linia była zamknięta na odcinku Polanica-Zdrój – Kudowa-Zdrój w związku ze szkodami powodziowymi, całą trasę ponownie zamknięto w 2010 r. Po rewitalizacji odcinka Duszniki-Zdrój – Kudowa-Zdrój linię ponownie otwarto w 2013 r., a ruch przejęły Koleje Dolnośląskie. Stacja powstała wraz z otwarciem odcinka Duszniki-Zdrój – Kudowa-Zdrój w 1905 r., posiadała trzy tory przelotowe i jeden ślepy, prowadzący do murowanej ekspedycji towarowej. Ok. 1980 r. stację zredukowano do roli przystanku, pozostałości torów bocznych rozebrano podczas remontu w 2013 r., a budynek ekspedycji ok. 2015 r. Zachowała się natomiast ceglana wieża ciśnień z lat 1904-05 o wys. 15 m i drewniany budynek dworca z 1905 r. Nawiązuje on stylem do architektury tyrolskiej i posiada ciekawą dekorację snycerską. Obecnie używany jest do celów mieszkalnych. Za dworcem znajduje się opuszczony budynek mieszkalny pracowników kolejowych z tego samego okresu.
Wiadukt kolejowy, jeden z największych na Dolnym Śląsku, przerzucono nad doliną Klikawy (Bystrej) i obecną drogą krajową nr 8 (szosa Wrocław – Praga). Zbudowany został przez włoskich budowniczych z Południowego Tyrolu w latach 1903-04. Ze względu na szybkie tempo robót uzyskał miano Schnelle Viadukt (Szybki Wiadukt). Kamienna budowla przebiegająca po łuku ma 117,3 m długości i 25 m wysokości i ładnie wpisuje się w otaczający krajobraz. Wiadukt ma sześć przęseł i stanowi adaptację podobnych obiektów, znanych z kolei alpejskich. Wykonano go z ciosanych bloków piaskowca i nawiązuje formą do rzymskich akweduktów. Od 2021 r. obiekt jest podświetlany w nocy. Linia dalej wspina się krętymi łukami zboczami masywu Grodźca do przystanku Kulin Kłodzki (635 m).
W południowej pierzei rynku stoi barokowy dawny ratusz z wieżyczką zegarową z lat 1773-74. Był siedzibą władz miasta, później gminy, do 1965 r. na wieżyczce działał zegar. W latach 90. XX w. Urząd Gminy przeniesiono do nowego budynku przy ul. Nad Potokiem, a stary ratusz przeznaczono na cele mieszkalne. Obok stoi barokowy pałac mieszczański z 1773 r. W latach 70. i 80. XX w. mieścił się w nim Dom Pracy Twórczej i Muzeum Archeologiczne, po pożarze w 1990 r. budynek popadł w ruinę.
Na rynku stoi figura św. Jana Nepomucena z 1717 r. wyrzeźbiona przez Johanna Siegla z fundacji Georga Stanke.
Obok figury świętego stoją cztery putta z jego atrybutami. Na rogu ul. Kościelnej znajduje się kolumna maryjna z 1687 r. W zachodniej części rynku postawiono pomnik poległych w I wojnie światowej, zamieniony w 1945 r. na monument poświęcony bohaterom poległym za wolność i demokrację. Po drugiej stronie placu w 1999 r. powstał pomnik Sybiraków. Rynek otoczony jest kamienicami z XVIII-XIX w. W jednej z nich we wschodniej pierzei znajduje się klasztor elżbietanek.
Renesansowy kościół św. Michała Archanioła zbudowano w latach 1574-76 wg projektu Melchiora Neumanna. W latach 1697-99 włoski architekt Como dokonał barokowej przebudowy. W 1729 r. do budynku dostawiono zakrystię i oratorium przeznaczone dla władz miejskich, patronów kościoła (kolatorów) i miejscowego kupiectwa. Wewnątrz można zobaczyć renesansowy ołtarz z 1618 r. i ambonę z 1620 r., barokowe ołtarze boczne z lat 1772-73, obrazy drogi krzyżowej z 1736 r. i klasycystyczną chrzcielnicę z pocz. XIX w. Spod kościoła roztacza się widok na Pogórze Orlickie. Obok świątyni stoi barokowa plebania z 1701 r., przebudowana w latach 1882-83 oraz szkoła z 1825 r., przebudowana ok. 1900 r.
Na ul. Obrońców Warszawy znajdują się: figura św. Jana Nepomucena z 1711 r. i krzyż kamienny, datowany na 1560 r. W dolinie Klikawy urządzono zalew rekreacyjny z domkami letniskowymi.
